Âşık Remzâni

NOKSANİ BABA   49

Hazırlayan:  Hasan OYTUN

Noksani 19. yy. ozanıdır. Rahmetli Şinasi Koç’un 1943-45 yılları arasında derleyip toparladığı bilgiye göre ise 18.yy. ozanıdır.

Bu yüzyılın sonlarında Erzurum’da doğmuştur. Asıl adı İbrahim’dir. Döneminin koşullarına uyarak babası ona medrese öğrenimi yaptırır. Bu yıllarda İnce Molla olarak ünlenir.

Noksani’nin babası İsmail, Ağuçan Ocağından Sadık Dede’ye bağlıdır. Sadık dede ise Elâzığ’ın Sün köyünde Koca Seyyid oğullarındandır. Bu ocağın adı Ağuçan’dır. Günlerden bir gün Sadık Dede, taliplerinden İsmail’i görmek için Erzurum a gelir. Ev halkı büyük bir sevinçle kendisini karşılar. İçlerinde ibrahim yoktur. Sadık Dede, İbrahim’i sorar. Babası da “Buralardaydı. Nerede ise şimdi gelir.” Yanıtını verir.

Biraz sonra İbrahim içeri gelir. Onu yakından izleyen Sadık Dede, İbrahim’deki değişikliğin hemen fakına varmıştır. O duruma göre İbrahim, Alevi terminolojisiyle “zahir ilmine kapılmıştır. Kibirlidir. Kendinden üstün kimse olmadığı savındadır.

Bunu anlayan Sadık Dede, elini öpen İbrahim’in iki omuzu arasına iki eli ile vurur. Dua eder. İbrahim’in ağzından bir duman çıkar ve düşüp bayılır. Bir süre sonra ayılır ve Sadık Dede’ye bakarak söyler.

Gönlümün ziyası, gözümün nuru,

Gönlümde mihmanım sen oldun ezel.

Kolumun kuvveti, dizimin feri,

Ruh ile revanım sen oldun ezel.

Sadık Dede, İbrahim’e “Noksani” tapşırmasını verir. Bundan sonra kısa bir süre içerisinde deyişleri dillere yayılır. Halkın sevgilisi durumuna gelir.

Kaynak:

Erzurumlu Halk Ozanı Noksani Baba, Adil Ali Atalay Vaktidolu

Alevi-Bektasi Siirleri Antolojisi Cilt 3 İsmail Özmen

-1-

Ben mürşidim diyen meydana gelsin

Mürşit kimdir anın beyanı nedir

Evliya buyruğun okuyup görsün

Yetmiş üç farz vardır beyanı nedir

Dört kapı kırk makam on iki erkan

On yedi tarıkı eylesin beyan

Talibin gönlünde kalmasın güman

Göstersin cenneti niranı nedir

Kamil mürşit olan müşkülü seçer

Ana teslim olan kevserden içer

Talibin yetmiş bin hicabın açar

Bildirsin can içre cenanı nedir

Bu manayı bilen mürşit tamamdır

Ameli olursa on iki imamdır

Kalbi beyti Huda şahi alemdir

Yedi bahr içinde ummanı nedir

Bu sırra ermiyen mürşit olamaz

Hırsa nefse uyan özün bilemez

Ta'mah için gezer Hakkı bulamaz

Ne bilsin ikrarı imanı nedir

Hak kandadır bilmez yalanı söyler

Ben evladım deyip iftira eyler

Kerkez gibi her bir cifeyi boylar

Tanımaz yahşi'yi yamanı nedir

Bu üç haslette gezen daim mattır

Nefse kul olan şeytanı sıfattır

Gaybet buhtan eder sanar ayettir

Ak üzre fark etmez Kur'an'ı nedir

Noksani aç, gözün mürşidin tanı

Batının görürsen teslim et canı

Bir kapıya bend ol öğren irfanı

Bilesin küfr içre iymanı nedir.

-2-

Bir dinleyen yoktur derdimi desem

Asla bir meslekte elim kalmadı

Çok başvurdum sağa sola fayda yok

Döktü yaprak gazel gülüm kalmadı

Daim arz ederim ticaret karı

Asla sevmez oldu evdeki karı

Arayan bulurdu serveti varı

Soramam kimseye dilim kalmadı

Üç beş kuruş bulunurdu arasan

Şapkam kopmuş saçlarımı tarasan

Çıra yakıp meteliği arasan

Gitti kazanç servet pulum kalmadı

Gitmez hayalimden aşk-ı ateşim

Silsem de tükenmez gözümden yaşım

Ezelden yoksulluk boşlamaz peşim

Savruldu dumanım külüm kalmadı

Geçti bir devranım tıfıl çağlarda

Bülbül sesi dinler idim bağlarda

Vardı sürüm çobanlarım dağlarda

Şimdi seyretmeye malım kalmadı

Yorulmadan yüce dağlar aşardım

Bulanmadan kaynayıp da coşardım

Rençperliğe beş on boyun koşardım

Büküldü kametim belim kalmadı

Halılar yerinde yoktur hasırım

Düşündüm taşındım bilmem kusurum

Sular akmaz kol vermiyor mısırım

Düşsem tutunacak dalım kalmadı

Şimdi ticaretim yolcu bacından

Dizlerimde can yok öldüm acımdan

Kar edemem kuvvetimden gücümden

Gitti kuvvet derman halim kalmadı

Gönül müpteladır daim güzele

Yaprağım yok bağlar hasret gazele

Akla gelir bir Murgul'u tazele

Başka da gidecek yolum kalmadı

Sabreyle Noksani dert ile zora

Yokuşta yorulan bir düze vara

Bir gün devredersin kara toprağa

Görsem sağ tarafı solum kalmadı

-3-

Bir gül açılmış gülistan bağında

Kokusu tutupdur cümle âlemi

Yedi âyet yazılı her yaprağında

Kış olmazsa gülün rengi sola mı

Rengi kırımızıdır ortası sarı

Aynaya tek bakan görür didârı

Kandil-i kudretden görmez ağyarı

Yâr olanlar görür çekmez elemi

Kokusun alanlar mest olup gezer

Bağban olan Şah’a armağan düzer

Her yaprağı yüz dört kitabı yazar

Okuyanlar görür levh ü kalemi

Kapusu on iki kırkdır budağı

Dü cihâna hüküm ider dudağı

Arş Kürsî içidir dışı Tur dağı

Mûsâ kıldı anda Hak’la kelâmı

On deryadır bir de umman göldedir

Anı bilen canlar kadîm yoldadır

On sekiz bin âlem söyler dildedir

On ikinci zulmât dile gele mi

Gölden zahir oldu la’l ile mercan

Alemin derdine olupdur derman

Dü cihana eyler hükm ile ferman

Sevka gelse ihya ider âlemi

Sağından behişt kapusu açılur

Solundan yedi tamuya göçülür

On kapudan içeriye geçilür

Her can girer binde bir can bile mi

Bir tarafı muhabbetin bağıdır

Bir tarafı inci gevher dağıdır

Âb-ı hayvan çıkar Hamr ırmağıdır

İçenler ayıkdır sarhoş ola mı

Gülistan bahçesinde açılan güldür

Can bülbülü söyler sanmayın dildir

Ezelden Noksani ana maildir

Pire yeten hatm eyledi kelâmı

-4-

Bir kâmile candan hizmet eylesen

Nâr-ı aşka salup bişürür seni

Teslim olup her sırrını söylesen

Korktuğun yerlerden aşırır seni

Yalancı kallâşa hizmet eyleme

Mutlak münâfıkdır ülfet eyleme

Harf ile üstüne gelse söyleme

İblisden eşeddür şaşırır seni

Zahir ilmi çokdur mahlûka satar

İllerin bağında şakıyup öter

Yakınına varma yakanı tutar

Hakk’ın dergâhından düşürür seni

Dilde kavi ü ikrar muhabbet çokdur

Zerrece Hak nişanı kalbinde yokdur

Bâtınını görmezsen deme ki hakdır

Dar kapda kaynama taşırır seni

Noksani sakınıp uyma her cana

Bir can içre bin can yeter irfana

Kusuru sende bul düşme yabana

Nefse uyma yoldan düşürür seni

-5-

Bir mürvetim vardır gerçek erlere

Muhammed MustafaAli'den meded

Hatice Fatıma candan yarlara

Hasanla Hüseyin veliden meded

Zeynel Bakır'dır ezberim virdim

Ca'fer'in hakpayına yüzümü sürdüm

Musa Kazım Rıza rnürvete geldim

Şah Taki ba Naki uludan meded

Hasanü'l Askeri Şaha varalım

Muhammed Mehdi'nin yüzün görelim

Ma'sum - i Paklere can baş virelim

Hünkar Hacı Bektaş Veli'den meded

Şeyh Safi üstadım güruh - i Naci

Sadrüddin muhibb - i hanedan tacı

Veysel Karani'dir derdler ilacı

Sunar Sultan Hızır doludan meded

Mikail israfil rah - i Hak açar

Azrail elinden meyt - i can biçer

Delili Cebrail göklere uçar

Nurdan nerdübanı yol iden meded

Kamber'i Kamber idüp bildiren

Düşmişlerin elin alup kaldıran

Zülfekar la bed nefsimiz öldüren

Cümle ervahları kul iden meded

Pir Sultan Abdal'ı nuruna katup

Sultan Hatayi'le dest - eleman tutup

Kul Himmet'le her bir sırlara yetüp

Nesimi derisin yüzdüren meded

Koca Seyyid Köse Seyyid pirlere

Mir seyyidle seyyid Mencekilere

Seyyid Sabun'la Baba Mansurlulara

Sarı Saltık Kızıl Deli'den meded

Minnet eyleyelim Uryan Hızır'a

Abdal Musa Garib Musa Hızır'a

Gözcü Karaca Ahmed gele nazıra

Bekleye kar (u) kış toludan meded

Sultan Ali Abbas alemin nurı

Kürteren şeyhleri onların yari

Gönlümüz arzular güzel hub yari

Baldıran zehiri bal iden meded

Kara Pirbat yardım ider düşküne

Abdülvahhab yol gösterir şaşkına

Derviş Halil Derviş Cemal aşkına

Manzur çeşmesini göl iden meded

Urfa'da yatan Halilü'r - rahman

Sultan Sinemilli her derde derman

Şeyh Hüseyin ile güzel Şeyh Çoban

Şeyh Ahmet Dede'ye gel iden meded

Sultan Melek nikab çekmiş yüzüne

Kişdim evliyasın düştüm izine

Dülük Baba Kurt Baba'nın tuzuna

Kavuşalım himmet Ali'den meded

Hızır Abdal ile mermeri atan

Yalıncak Sefil'in carına yeten

Sultan Samud ile birliğe biten

Seyyid Battal Gazi Veli'den meded

Şeyh İbrahim de bir gürbüz erdir

Kara Naci ile hem sadık yardir

Abuzer Gaffar'ı bir gizli sırdır

Eba Müslim ile car iden meded

Sefil Kemter Er Mustafa Virani

Kul Yusuf ile Edna hem Kul Veli

Kul Siyahi Kul Hüseyin Şeyhoğlu

Kaygusuz sersem'i gül iden meded

Fuzuli Niyazi Derviş Sezayi

Huzuri Zaifi Hayreti Dayi

Eşrefoğlu aşk ummanda Hudayi

Aşk ile babından gel iden meded

Hakkı İbrahim'le kılın nidayı

Kemal - i ümmi'yi Mansur Hüdayi

Sela diye dinleyenler sedayı

Candan dinleyeni dirilden meded

Nice bin aşkın var gani ilahı

Cümlesi bir dilden söyler ger gahi

Güni güni seyr iderler dergahı

Her taraf cemalin nur iden meded

Bu dünyada gerçek erenler çokdur

Vasfını itmeye kudretim yoktur

Üçler beşler kırklar yediler hakdır

Dört kapudan Hakk'a gel iden meded

Niyazım seksen bin Urum erine

Yetir doksan bin Horasan pirine

Yüz bir şah evliyasının nuruna

Gel bağışla bizi Yaradan meded

Yek nefes ile can binasın kuran

On sekiz bin alem kalbine giren

Çar anasır şeş cihetden dem vuran

La mekan ilmi yol iden meded

İbtida vücutda Adem'i kuran

Havva ile cennet içre oturan

Töhmet idüp bu dünyaya getüren

Naci ile Şit'i yar iden meded

Ezel kudret kandilinde nur iden

O zamanda Adem ile yar iden

Güruh - i Naci kolunda seyr iden

Muhip kullarını nur iden meded

Yetmiş iki millet icad eyleyen

Her birine bir dil ile söyleyen

Naci deryasına girüp boylayan

Halkdan ırak Hakk'a yar iden meded

Evliyayı "Yetmişiki" den seçen

Cisminden vaz - gelüp varından geçen

Güruh - ı naciye rahmetin saçan

Lahmike kavlini hur iden meded

Nuh - u Nebi ile gemiyi çatan

Kimini gark idüp kimine yeten

Mağribden top atup maşrıkta tutan

Lut kavmine hışmı yol iden meded

İlyas ile yedi deryada yüzen

Yunus ile balık karnında gezen

İsa'yle balçıkdan yarasa düzen

Cercis'i öldürüp dirilden meded

Ya'kub ile ağlayuben zar iden

Halil İbrahim'e narı nur iden

Yusuf'a kuyuda yetüp car iden

Mısr'a sultan idüp şad iden meded

İshak Nebi'ye nübüvvet viren

Hızır ile ab - ı hayata giren

El yesa'u Zülkifl ile dem vuran

Münkirler gözünü kör iden meded

İdris Nebi ile hulleyi biçen

Kadi - i haşr olup müşkiller seçen

Ma'rifet bağında bülbül tek uçan

Kokusunu gonca gül iden meded

İsmail'e kurban diye emr olan

Koçu göndertip şad idüp gülen

Musa ile bin bir kelam söyleyen

Davudi ahengi mum iden meded

Eyyüb gibi sabr eyleyüp her derde

Lokman gibi tavaf olup her yerde

lskender Şuayib Salih güherde

Yahya ismin virüp dirilden meded

Kaf dağından Süleyman'a yol açan

Zekeriya ile özünü biçen

Yuşa'ile bile cevahir saçan

Üzeyr ölmişken dirilden meded

Muhammed'le hatm - i enbiya olup

Yüz yirmi dört bin nebiden gelüp

Nur- i nübüvveti Ali'de bulup

Dü cihan Sultanı Veliden meded

Noksani kulunuz ister keremi

Gönlümüzden kaldır derd (ü) veremi

Tabib olup yaralarım sara mı

Cümle derde deva eyleyen meded

-6-

Bu garip gönlümü eğler gezerken

Muhabbetle aşkın toruna düştüm

İlme hizmet idüp okur yazarken

Gerçek evliyanın birine düştüm

Ölmeden öldürüp meni kıldı hak

Hırsı nefsi tamam hep kıldı helak

Ma'rifet suyundan yuyup itti pak

Şah - ı velayetin nuruna düştüm

Aklım alıp beni divane kıldı

Elim alıp bahri ummana daldı

Gülşan bahçesinde kendi gül oldu

Bülbül olup gülün zarına düştüm

Kokusu gelüptür aşkın ilinden

Aslı Muhammed'in alnı terinden

Çaharde'i ma'sum pakler zarından

Mansur tek enel - Hakk darına düştüm

Hadice- i Kibriya Ahmed'in yari

Fatıma Ali'nin kavi - i ikrarı

Hasan Hüseyin'in abd - i kemteri

Bendine bend olup carına düştüm

Zeynel Aba Şahım Muhammed Bakır

İmam Ca'fer yüz dört kitabı okur

Kazım'ın vasfına olmuşum zikir

Rıza ile Naci şarına düştüm

Taki bu Naki'ye Hak didik beli

Hasanülasker'den içtik bir dolu

Muhammed Mehdi'nin Noksani kulu

Aşık olup aşkın narına düştüm

-7-

Bu gönlüm çok sever güzel methini

Güzelde yangına sel bulunmalı

Bakması mest eder cansız yatanı

Gülerken yanakta hal bulunmalı

Gezerken ceylandır bakarken maral

İnce narin değil tam orta karal

Gezmesen o bağda solmadan saral

Sevda bahçesinde gül bulunmalı

Güzeli bulmalı eyyam deminde

Yoktur bir kusuru hub endamında

Bulmalı eşini tıfıl çağında

Sinesi üstünde el bulunmalı

Ölçülmez güzelin asla kıymeti

Herbir yerde olur onun rağbeti

Dinlenir mecliste olsa sohbeti

Güzelde hünerli dil bulunmalı

Herbir mahlukatı mevlam yarattı

Kimini çok kimin bir karar etti

Güzelin gamzesi canlara battı

Böyle güzellere kul bulunmalı

Güzel olan her dernekte seçilir

Verse bir kadehte zehir içilir

Gezdiği yerlerde güller açılır

Güzelde eda naz fel bulunmalı

Nedendir Noksani fazla yazarsın

Az şeylerden sinirlenir azarsın

Bir gün olur tatlı candan bezersin

Alemde cennete yol bulunmalı

-8-

Çok günah işledim hesaba gelmez

İnayet irişe Ali'den meğer

Sevdana düşeli hiç yüzüm gülmez

Derman ola Bektaş Veli'den meğer

Bir gerçek yüzünden bu derde düştüm

Muhammet aşkına yandım tutuştum

Ali'nin yolunda can baştan geçtim

İkrarımız kalu - beli'den meğer

Fatıma bağında sebuy - i ahmer kokladık

Kibriya sevgisin candan sakladık

Naci kavlin duyduk biz de hakladık

Pir elinden içtik doludan meğer

Muhammed Bakır'dan el etek tutup

Cafer ile muhip şarına yitüp

Kazım Musa (Rıza) küfrü imana katup

Ayırmaya bir dem Ali'den meğer

Taki ba Naki rengine boyanmak

Askeri nutkundan canım uyanmak

Mehdi - i Şah'ı velayete dayanmak

Delil olup Kızıl Deli'den meğer

Noksani kulunun isyandır işi

Daim bir ikrara bağlıdır başı

Kalkup pervaz eder gönlümün kuşu

Bize de gel oldu Ali'den meğer

-9-

Çoktan beri intizarın çektiğim

Candan arzumanım dost sefa geldin

İkrarına hem giriftar olduğum

Ahdiyle peymanım sen sefa geldin

Bir saat miktarı geldin oturdun

Selâm verip cana hayat yetirdin

Yüzüm basa kadem kerem getirdin

Candan arzumanım sen sefa geldin

Eğip kuşlarını hilal eyliyen

Kem sözlerim ab-ı zülal eyliyen

Hamd olsun hatırım sual eyliyen

Hatırımı soran dost sefa geldin

Mevlam her Mansur'u Hallaç etmesin

Kendinden gayrıya muhtaç etmesin

Lokman Hekim bana ilaç etmesin

Tabib-i mihmanım sen sefa geldin

Noksani cahile eylemez minnet

Kamilin medhini eyler ne hacet.

Seyyit Seyfi oğlu dedem Muhammet

Mürşidim mihmanım sen sefa geldin

-10-

Derde düştüm bi nihayet Ya Ali senden medet

Umarız senden inayet Ya Ali senden medet

Cürmümüz yazmaktan aciz kiramen katibin

Fatime Hatice Hakkı affet Ya Ali senden medet

Zatı paki hürmetine tevbe kıldım ya rahim

Geç suçumdan kıl inayet Ya Ali senden medet

Şah Hasan Hulki Rıza hakkı ya rabbül gafur

Hüseyin aşkına rahmeyle Ya Ali senden medet

Çarde’i masumi pakten umarım lütfü ata

Zeynelin rahinde Hâk et, Ya Ali senden medet

Bakır’ı nuru hudadan gönlümüz rüşan kılıp

Cafer’i ilmin nasip eyle Ya Ali senden medet

Musayı Kazım Ali Musa Rıza`nın aşkına

İsterim eyle şefaat Ya Ali senden medet

Şah Cafer’i dergahında bi sevap şermende

Cürmünü affet temamet Ya Ali senden medet

Nakinin yüzü suyu için Askeri olup şefi

Mehdi’nin feth et vilayet ya Ya Ali senden medet

Noksani derdine düşüp kapına geldim hakim

Ve şifa eyle selamet Ya Ali senden medet

-11-

Dost cemâlin gördüm buldum safâyı

Şâz oluben güldüm elhamdülillah

Kalmadı gam gusse attık cefayı

Can kurban dilersen dönemem billâh

Surette melekdir güruhda Nâcî

Mâh yüzün seyr eden neyler mi’râcı

Bir tavaf sevabın bulmaz bin hacı

Alnında yazılmış nûr-ı arşullâh

Kaşların mihrabı kıbl-i imândır

Kirpiklerin kasdı sîne-i çandır

Gözlerin fitne-i âhır zamandır

Yıkar bu âlemi neûzübillâh

Kametin elifdir benzer çinâra

Vasf edemez dilim olsan sad pare

Zülf ü zenahdânın gören biçâre

Dembedem zikr eder tebarekallah

Leblerin esrarı beyt-i Rahmân’dır

Vücûdun şehri dârü’l-amandır

Noksani kulunun cismine candır

Kalb-i viranımda nefh-i Rûhullâh

-12-

El aman mürvettir kapına geldim

Muhammed Mustafa Ali gel yetiş

İsyan deryasına gark oldum kaldım

Hünkar Hacı Bektaş Veli gel yetiş

Tama aldatmakdır geziyor her bar

Hırsa nefse fırsat verme ya Cebbar

Sana sığınmışım Vahidülkahhar

Car günüdür İmam Zeynel gel yetiş

Yezidler elinde müşkil halimiz

Münkir münafık ferş etti yolumuz

Ya Muhammed Bakır sen al elimiz

İmam Ca'fer kaldır kali gel yetiş

Dağlarca günahım vurma gül yüze

Cehennem narını gösterme bize

Musi-i Kazım ile pir İmam Rıza

Taki Naki İmam Ali gel yetiş

Tevbekanm muhabbetim var yolda

Mürvete gelmişim kusurum elde

Göster cemalini eyleme dulda

Hasan ül Askeri şahım gel yetiş

Noksani arzu eder didar-ı cennet

Ma'sum-i paklerden erişe himmet

El-aman mürüvvet Mehdi Muhammed

San Saltık Kızıl Deli gel yetiş

-13-

Elif emr eyledi o kadir Allah

Be bir nokta idüben saldı cihâna

Te tekmil eyledi cümle a’zâmız

Se sabit kademle erdik bir cana

Cim cinân iline yetirdi beni

Ha Haydar bağında bitürdü beni

Hı halkdan ayırıp yitirdi beni

Dal döndü vücûdum dâr-ı cinâna

Zel zikrim Muhammed Ali’ye vardı

Rı rahim Hadîce-i Zehra’ya, irdi

Ze zehri Hasan’dan içdim buyurdu

Sin ser verdi Hüseyn içün merdâne

Şın şarâbı nüş itdim Zeynelabâ’dan

Sat sıfât-ı Bakır göründü candan

Dat zamirim Ca’fer-i ilm-i irfandan

Ti tarik-i Hakk’ım geldim beyâna

Zı zuhur eyledim Kâzım ilinden

Ayn aynım açıldı Rızâ gölünden

Gayn gulâm-ı Kanber oldum yolundan

Fe fark-ı farkullah oldu beyâna

Kaf kısmetler Taki Nakî’den gelür

Kef küfrüm Askerî imâna bilür

Lâm leb-i kevserdi sakimiz olur

Mim Mehti’nin meyinden içmişim kana

Nun ne yüzden baktımsa göründü cemâl

Vev velayet mührü hatm etdi kemâl

Küfr ile imân celâl hem cemâl

Cümlesin bir bildim etmem bahane

He hemdemim çârdeh’i ma’sum-i pâkdır

Bâtınımız sultan zahirimiz hâkdır

Lâm elif ile gönlümüz pâkdır

Ayni Beytullah’dır düşme gümâna

Ye yolum hakikat gülistan râhı

Yedilere yetüp bulduk dergâhı

Noksani bî-nevâ hem rüy siyâhî

Mürvet deyüp geldim Şâh-i Merda

-14-

Ey gönül gel sabreyle her derde dermandır sabır

Çaresiz dertler devası şahi Lokman'dır sabır

Gel tefekkür eyliyelim dert nedir derman nedir

Derdi Hü dermanı Hü bir sırrı süphan'dır sabır

Cenabı Haktan sana bin türlü dert gelse eğer

Ah edip incinme canım elde burhandır sabır

Arifler kavlince dert içinde derman gizlidir

Herkese derdini açma haktan ihsandır sabır

Her ne denli zarı kılsan derdini Hak arttırır

Şükredip razı olursan rahatı candır sabır

Nice yıllar derde düşüp sabreden Eyyüb'ü gör

Katlanır cevri belaya bildi iymandır sabır

Noksani dedi Resul (El sabır muftahul ferah)

Cahi derde kıl tahammül Mısır'a sultandır sabır

-15-

Etme mahrum didarından ya ilahi gözüm aç

Haki payi devletin oldu uşaka set taç

Fermanım var sen şahinden beklerim yollarını

Küntü kenzin hazinesi adet oldu bize paç

Gösterildi bir nazarda hüsnünü şahi cihan

Derdim artar gün be gün oldum anın için na mizaç

Cem olurda halkı dünya merhem olmaz zahmıma

Derdi uşaka oluptur vusleti hüsnün ilaç

Okurum hüsnün kitabın yedi ayetle beğim

Ört nikabın görmesinler bed nazarlar seni kaç

Biz zaif mücrümü bi neva kullarına

Rahmetin bahrı tükenmez lütfedip bir katre saç

Noksani' ye sorsalar hüsnün bahasın dost senin

Kıymet olmaz bir muyuna verse bu dünya haraç

-16-

Evvel kaldı hakikati bilmeyen

Bilmeyen de söyler bilen de söyler

Yedi derya denizine dalmayan

Dalmayan da söyler dalan da söyler

Hak Muhammet Ali üçü bir idi

Akıl ermez evliyaya sır idi

Kendi mevtasını kılan kim idi

Kılmayan da söyler kılan da söyler

Evvel elif yekta olan mim idi

Ebcet hesabında anlar cim idi

Olmadan içeru ol dem var idi

Olmayan da söyler olan da söyler

Olur olmaza hiç sorma suali

Dört kapunun kaç kat olur duvarı

Yedi kere anasından doğanı

Doğmayan da söyler doğan da söyler

Noksani' yim hakikatin yoludur

Akıl ermez evliyanın sırrıdır

Kendi mevtasını kılan Ali'dir

Kılmayan da söyler kılan da söyler

-17-

Ezel mestaneyim hup cemaline

Nikap perdesini kaldır sultanım

Anınçün meyletmem dünya maline

Bize Hakkın lütfun buldur sultanım

Evvel bir katreyken ummana daldım

Anasır bahrında eğlenip kaldım

Şükür bu gönülde mihmanı buldum

Elif Allah doğru yoldur sultanım

Ab - ı hayat gelir canan elinden

İlm - i hikmet keşfolunur dilinden

Bülbül vazgeçer mi gonca gülünden

Destinle bir bade doldur sultanım

Felek aldı sevdiceğim elimden

Tufan oldu çeşmimdeki selimden

Süleyman'ım kimse bilmez dilimden

Avazını ol yare bildir sultanım

Aşıka sor maşukunun yarasın

Hisab eder yerin göğün arasın

Pirim ihsan eyle derdim çaresin

Noksani huplara kuldur sultanım

-18-

Firkatin oduna yandım tutuştum

Kaldır nikabını yüzden yâ Ali

Dünya cefâsından vaz geçti gönlüm

Ayırma katardan izden yâ Ali

Himmet eyle bir gerçeğe varalım

Pendine bend olup hizem kılalım

Ağyarı sağ bari göster bilelim

Dönmeyelim izden tozdan yâ Ali

Elest gününden kırmışız ahdi

Senden nazar gerek bilmenem cehdi

Kalbimizi eyle Tanrı’nın tahtı

Çıkarma gönülden gözden yâ Ali

Bülbül ile muhabbetin gülüne

Canım kurban evliyanın yoluna

Her demde cesette canda buluna

Muhabbetin dadı tuzu yâ Ali

Rahmetin bahrına yetmek murâdım

Yedi iklim çâr köşeyi aradım

İnayet sahibi Hak seni gördüm

Lütfün diriğ etme bizden yâ Ali

Cemâlin isterim cennet içinde

Ricamız kabul et rahmet içinde

Yedi derya-ilm-i hikmet içinde

İledüp bizi bir sözden yâ Ali

Noksani yanupdur aşkın nârına

İntizârı var ire hak dîdârına

Âşıkların sâdıkların nuruna

Yetiştir yakında tezden yâ Ali

-19-

Geldim şu dünyaya gezeyim dedim

Serimi meydanda buldum sonradan

Zamana halkına sırrımı dedim

Sermayemde zarar gördüm sonradan

Geldi bizim ile sevdi sevişti

Al kadeh ver kadeh doldurdu içti

Sadık yarim diye ikrarlaşmıştı

Özü çürük imiş duyduk sonradan

Ey zalim girme benim kanıma

Cefa verdin cesedime canıma

Hangi peygamber girdi deve donuna

Af deyince bizde duyduk sonradan

Mümin isen bir ikrarda durulur

Hak yolunda can baş kurban verilir

İpi çürük olanın bir gün kırılır

Temel olmayınca tutmaz sonradan

Noksani' yem der ki bizde varalım

Canı başı Hak yoluna koyalım

Milcan oğlu Muaviye'ye neydelim

Tuğyan talip olmaz duyduk sonradan

-20-

Gönlüm ister meramına ermeyi

Neyleyim talihim var olmayınca

Çok isterim bülbül sesi duymayı

Bülbül gülü sevmez har olmayınca

Nasihatim gezme gönül yabanda

Bir umudum kaldı karasabanda

Düşmüşüm efkara iş yok tabanda

Gönül ziyan eder kar olmayınca

Devrettim otuzu kırka yüz tuttum

Hiçbir gün gülmedim daim yas tuttum

Bir dem için bir ateşi dost ettim

Yandırır cismimi kar olmayınca

Gözüm yaşı akar eli işlemez

Bülbül figan eder gülü beslemez

Gönül verip yar kolunu yaslamaz

Dostun seni sevmez yar olmayınca

Feryat eder daim sende kar bülbül

Ah eder bülbülü için gonca gül

Yüz bin mihnet etsen yine eldir el

Kalpte senin için ar olmayınca

Hoşa gider güzellerin oynağı

On sekizde yakar gönül sığnağı

Terkedemez güzel seven sevmeyi

Bulanıp da sonra dur olmayınca

Kader gül demezse asla gülünmez

Gönül kuşu pervaz etse yorulmaz

Dostun güzel olsa yine sarılmaz

Baştan iki gönül bir olmayınca

Bu sene kısmet çok fazla gezdi

Gözüm gördüğünü elim de yazdı

Zalim gurbet elden usandı bezdi

Noksani Hod'da durmaz zar olmayınca

-21-

Gönlümün ziyası gözümün nuru

Gönlümde mihmanım sen oldun ezel

Kolumun kuvveti dizimin feri

Ruh ile revanım sen oldun ezel

Bilmem huri midir melek midir zatın

Nuru ilahiye benzer sıfatın

Teşneyim nûş ettir lebi hayatın

Derdimin dermanı sen oldun ezel

Gösterip mah yüzün eyleme meftun

Aklım fikri m aldın olmuşum mecnun

Cefa ile aşkın eyledin mahzun

Kulunum sultanım sen oldun ezel

Noksanî kulundur kapında şahım

Pertevi hüsnündür şems ile mâhım

Cüda kılma bir dem alma bu âhım

Dem ile devranım sen oldun ezel

-22-

Günde yüz bin kere ya Ali dersen

Ali yalancının piri değildir

Dört kitapta her ma'nayı söylersen

Ali yalancının piri değildir

Yalancı ezelden Hakk'ın düşmanı

Düşünmez mahşeri ulu divanı

Al kırmızı akar şehitler kanı

Ali yalancının piri değildir

İblis benlik ile takındı tavkı

Ayın okur mim sayamaz kör fakı

Zalim kalır mı sana mazlumun ahı

Ali yalancının piri değildir

Bin ayak bir kaba derilir yarın

Hak mizan terazi kurulur yarın

Davamız mahşerde görülür yarın

Ali yalancının piri değildir

Noksani davamı koydum mahşere

Ne hup ıras geldim bugün yar yare

Bihamdülillah yeldik bir hayli kare

Ali yalancının piri değildir

-23-

Hakk'ı görmek diler isen suret-i insana bak

Arayup gezme bu halkı cismin içre cana bak

Aşıkın mir'acı derler dostunun didarıdır

Bu söze ispat dilersen defter-i Rahman'a bak

Yedi iklim çar köşe bir dilberin vechindedir

Gel oku Ümmü'l Kitab'ı mektap irfana bak

Ta'an idüp yetmiş ikiye dime kim beyhudedir

Sen seni fehm eyle küfrdeki imana bak

Herkes bu haliyle buldu Rabb'isin bi-iştikak

Rabbel-alemin buyurdu;ayet-i Kur'an'a bak

Dil-i Ya'kub'un ağladub zar eyleme Yusuf deyü

Mısr-ı tende Şah oluptur Yusuf-ı Ken'an'a bak

Ademe hürmeten yaratıldı zemin ü asuman

Secdegah-ı alem oldu lütf ile ihsana bak

Hakk'ı bul öz kalbin içre gel Noksanî iş bu dem

Himmetlidir evliyanın ahd ile peymana bak

-24-

Hakikat rahına gideyim dersen

Günahların ele al da gel beri

Bir kamile yoldaş olayım dersen

Hırsı nefsi tamah sal da gel beri

Varup bir kamilden öğren nefsini

Nefsini bildinse bildin Rabb'ini

Varlıktan geçipte yok et kendini

Şeriatde edep al da gel geri

Tarikat dediğin bir ince yoldur

Girmek diler isen nefsini öldür

Zikr - i tesbih ile kalbini doldur

Aşk - ı illahide al da gel beri

Ma'rifete girmek dilerse canın

Mansur meydanıdır al gel urganın

Suret uğrusundan sakla imanın

Herkesin dilinden bil de gel beri

Hakikat ummandır dalabilirsen

Bir ulu şehirdir ehlin bulursan

İptida bir sadıka yoldaş olursan

Bir işini koyma dal da gel geri

Sağdan müsahip tut sırrını söyle

Yarını yar idüp birliği boyla

Mürebbini bulup hem delil eyle

Sadık pirden himmet al da gel geri

Bir kamil mürşide özünü yitür

Dört kapu kırk makam yerine getir

Dört canı bir idüp birliğe otur

Bahr - i muhabbete dal da gel beri

Bahr - i muhabbete dalan aşıkan

Muhabbetten kaçarı olur perişan

Dergah - ı Ali'den isterler nişan

Yükün la'l (ü) gevherden al da gel beri

Yükünü Mısır'dan Bağdat'a ilet

Yemen illerinde müşteri gözet

Mülkün sahibiyle hesabın düzelt

Beklemeye bekçi bul da gel beri

Bir oda yap çar duvarını bir et

Rüzigar girmesin ma'mur abad et

Kapusun sır kilidiyle bünyad et

Beklemeye bekçi bul da gel beri

Metaın açuben müşteri gözle

Sadık sofilerin izini izle

Hain haramiden metaın gizle

Cevahir sarrafın bul da gel beri

O mal kıymetlidir her can alamaz

Can baha vermeyen malik olamaz

Kamile irmeyen kemal bulamaz

Bir gerçekten himmet al da gel beri

Noksani' yem arzum hakikat raha

Bir gerçek yüzünden yetir dergaha

Bir niyazım vardır gül yüzlü Şah'a

Lütf ide diyemi sen de gel beri

-25-

Hamdu lillah hakkı gördüm sırrı vahdet mendedir

Kandil içre nure erdim feyzi kudret mendedir

Ademe erdim sürüldüm cennet içinde hemen

Tevbemi Hak kıldı makbul lütfü izzet mendedir

Gah celalım bahriyle gark eylerim bu alemi

Zahir eylerim cemalın Nuh'u necat mendedir

Hızır ile zulmat içinde içmişim abı hayat

On iki ilme karıştım ilmi hikmet mendedir

Set çektim cümle cihana oldum iskender bu dem

Beklerim babı vilayet şimdi nöbet mendedir

Mum edip ahengi davuddan süzülmüş gelirim

Möhrü Süleyman elimde taç ile taht mendedir

Veda kıldım İbrahimle canı kurban etmeğe

İsmailim hak yolunda koç baş bizzat mendedir

Yakup ile zarı kıldım ağlarım Yusuf diye

Yusuf oldum Mısır içinde kandı nebat mendedir

Tur'a çıktım Musa ile danışıp bin bir kelamı

Hak kelamıdır kelamım fazlı rahmet mendedir

İsa ile göğe ağıp ruhu kutsa ermişim

Yağmur ile yere yağdım türlü nimet mendedir

Eyyup ile derde düştüm hem demiş sabrı şükür

Hikmet'i Lokmana erdim renç ve sıhhat mendedir

Yüz yirmi dört nebi yüzüne veren ziya

Ahmedin zehrindeki hömrü nübüvvet mendedir

Tevrat, İncil, Zebur, Furkan sıfatımdır menim

Asliyim yüz dört kitabın yedi ayet mendedir

Yedi tamu içre narım yakarım münkürleri

Mazharı nuru hüdayım heft ile heşt mendedir

Çar anasır içinde Hakkı isbat eyledim

Mahfı sultanım ezelden tacı devlet mendedir

Dört kapı kırk makamı şeş cihetten okudum

Hem şeriat hem tarikat hem hakikat mendedir

Noksani şahi alem eşiğinde ben geda

Dergahı haktan gelirim çünkü himmet mendedir

-26-

Hamd ü sena olsun Perverdigâr’a

Âdem suretinde geldik bu hana

İkrar imân akıl aşk u muhabbet

Can gözümüz açup bakdık cihâna

Gizli eden tenler içinde canı

Can ile muhabbet itdiren kanı

Bir nefesde ihya eden âlemi

Her nutkundan girüp gezer her cana

Bin bir donda gezen mevcudu kendi

Her biri bir yüzde görüp inandı

Her yüzde seyr eden Hakk’a dayandı

Bu da nasip olmaz binde bir cana

Herkes âdemim der bilmez demini

Demine irişmeyen çeker gamını

Her ne yüzde baksa görür kemini

Kemlik kendindedir atar yabana

Adem’i hak bilenler Hakk’a yiterler

Nârını nûr bilüp cana atarlar

Can pazarın idüp gevher satarlar

Can ü ser virenler gelsün meydana

Hakikat yolundan cana kıymayan

Hakk’ı görüp evliyaya uymayan

Can kulagile Hak kelâmın dutmayan

Sureti âdemdir döner hayvana

Ademe hizmet kıl gönül adamı bul

Yetiş bir kâmile özün eyle kul

Muhabbet babında Rızâ’ya bend ol

Döndüre vücûdun dâr-ı cihâna

Her can kâmilim der tutma sözünü

Benlikte gezenin sürme izini

Nefsinden suâl it anla özünü

Nefsini bilmeyen düştü gümâna

Özünü sözünü bilen tamamdır

Nutku fi’li râhı on iki imamdır

Sâki-i kevserdir destinde camdır

Dolusundan içen olur mestâne

Dolusunu binde bir cana sunmaz

İkrarı hak bilür sözünden dönmez

Meyyiti görmemiş namazın kılmaz

Ölmeden evvel öl gel gir irfana

Âdem ol Noksanî âdemi anla

Pir nutkundan Hakk’ın kelâmın dinle

Özün katre idüp ummanı boyla

Ummana dalanlar çıkmaz bir yana

-27-

Havalanıp gönül çekme gel ceza

Kılavuzsuz gökte uçar kuş olmaz

Belaya sabır et kazaya rıza

Kişinin başına gelmez iş olmaz

Halına şükreyle sen sana bakın

Kendinden yukarı bakmadan sakın

Akıllı ol adın divane takın

Divaneler sırrı hergîz faş olmaz.

Kötülük edene sen eylik eyle

Arif ol herkesin halini söyle

Özün hâke indir alçağı boyla

Alçak yerde bahar olur kış olmaz

Konuş akranınla haddini tanı

Sadık kalb oluben gözlegil nânı

Hak yoluna kurban ver şirin canı

Sermaye gerektir eli boş olmaz

Yetiş bir mürşide aça can gözün

Sakın her ledüne harcetme sözün

Yürü Dımaşk'a da gösterme izin

Balı zehr edersin sonra nuş olmaz

Hak söze bak kimden gelürse haktır

Sözünü bilmeyen Hak'tan ıraktır

Ben mü'minim deyüp cihanda çoktur

Nişansız mü'minin sözü guş olmaz

Her yere uzatma Noksanî elin

Kalbinden bilmeze bildirme halin

Haramisi çok olursa bir belin

Uğrama ziyandır karı hoş olmaz

-28-

Hayâli gönlümde mihmân olalı

Gâhî deli gezeriz gâhî divâneyiz

Soyundum dost yolunda olmuşum ‘üryân

Gâh usul gezeriz gâh efsâneyiz

Dost cemâlin gördüm oldum serseri

Yoluna cân verip buldum Haydar’ı

Nûş edip içirdin âb-ı Kevser’i

Gâh âyık gezeriz gâh meztâneyiz

Âşıkız bekleriz bâb-ı velâyet

Vechinde yazılıdır ol yedi âyet

İki kaş çar kiprik zülfü tamâmet

Gâh âşıkâne gâh kıblegâhız

Muhammed Ali’nin aşkına düştüm

Arştan yeşil kandîl nûra karıştım

İmam Hasan ile ağu içtim

Gâh Ka’be tavâf gâh puthâneyiz

İmam Hüseyin’in kemter kuluyuz

Zeynel bahçesinde cân bülbülüyüz

Ma’rifet bâbında aşkın gülüyüz

Aynı Hüdâ’mile seyrândayız

Bakır’ın hakkı şükür ederiz

Ca’fer’in dost ismin zikir ederiz

Hemân yedi tamû’yu fikir ederiz

Nâci deryâsında dürdâneyiz

Musâ Kâzım ile yedi deryâyı yutup

Rızâ kapısında behişte yetip

Özüm katre edip ummana katıp

Kırklar meydânında pervâneyiz

Taki’yiz şol ‘âlemi gezeriz

Naki ismin dört kitâpta yazarız

Askeri’yiz ayaklardan tozarız

Secdse-i âdeme sâdıkâneyiz

Noksani’yiz Şâh Mehdi’ye bendeyiz

Perde inse Kırklar ile cemdeyiz

Hakkı hâzır biliriz demdeyiz

Dost eşiğine sırayla cân kurbânıyız

-29-

İlâhî zât-ı pâkinden budur muradım

Senden gayrisine muhtâc eyleme

Ah (ü) zâr ederim budur feryadım

Senden gayrisine muhtâc eyleme

Muhammed Mustafa inâyetiçün

Aliyy-il-Murtazâ velâyetiçün

Zehra ile Kibriya hidâyetiçün

Senden gayrisine muhtâc eyleme.

Hasan Hulki Rızâ cemâli içün

Hüseyn-i Kerbelâ merali içün

Zeynel Abidin’in kemâli içün

Senden gayrisine muhtâc eyleme

Ma’sum-i pâklerin yüzü suyuna

Niyazım Bâkır’ın hâk-i pâyine

Bağışla Ca’fer-i Sâdık soyuna

Senden gayrisine muhtâc eyleme

Mûsî-i Kâzım’dır puşt-i penâhım

Rızâ kapusıdır hem kıblegâhim

Taki hürmeti içün pâdişâhım

Senden gayrisine muhtaç eyleme

Naki ile aşkın bahrına daldım

Hasanü’l-Askerî’den nutkumu aldım

El, âmân Mehdi mürvete geldim

Senden gayrisine muhtaç eyleme

Noksanî derdmendi zaif biçâre

Sığınmışım gönlü gani Settar’e

Mürvet on iki imamlar gelmişim çâre

Senden gayrisine muhtaç eyleme

-30-

Kader layık gördü gurbet elini

Gönlümü sılada eğlerken gördüm

Erken kalkıp hazırlığa başlarken

Çorap çamaşırı bağlarken gördüm

Aldım da çantamı çıktım kapıya

Nazar ettim bağ bostana yapıya

Değer vermem mala mülke tapuya

Yarimi peşimden ağlarken gördüm

Yola çıktım ayaklarım gitmiyor

Yokuşu çıkmaya dizim tutmuyor

Ah ederim elim yare yetmiyor

Hasretlik gönlümü dağlarken gördüm